بررسی فراوانی عوامل پاتوژن ادراری و الگوی مقاومت آنتی بیوتیکی آن ها در بیماران مبتلا به عفونت ادراری

سابقه و هدف: با توجه به شیوع بالای عفونت دستگاه ادراری و رو به افزایش بودن میزان مقاومت ارگانیسم های عفونی نسبت به آنتی بیوتیک ها، این مطالعه با هدف بررسی فراوانی عوامل پاتوژن ادراری والگوی مقاومت آنتی بیوتیکی آن ها در بیماران مبتلا به عفونت ادراری بستری شده در بیمارستان رازی قائم شهر در سال 1390 انجام شده است. مواد و روش ها: مطالعه حاضر به صورت توصیفی- مقطعی در سال 1390 روی 107نمونه ادراری بیماران مبتلا به عفونت ادراری بستری در بخش عفونی مرکز آموزشی- درمانی رازی قائم شهر که کشت ادرار آن ها مثبت شده بود، انجام گردید. سپس mic (minimal inhibitory concentration) آنتی بیوتیکی روی ارگانیسم ها به روش e-test مشخص گردید. داده ها با کمک نرم افزار spss 18 و آنالیز آماری مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. یافته ها: میانگین سنی بیماران 38/18±63/61 سال بود و در محدوده سنی 10 تا 91 سال قرار داشتند. در میان نمونه ها 27 درصد مذکر و 73 درصد مونث بودند. اشرشیاکولی شایع ترین ارگانیسم عفونی گرم منفی (2/68 درصد) بود که بیش ترین حساسیت را نسبت به نیتروفورانتوئین (4/90 درصد) و ایمی پنم (5/79 درصد) و بیش ترین مقاومت را نسبت به آمپی سیلین (2/93 درصد) و کوتریموکسازول (7/76 درصد) نشان داد. در میان کلیه ارگانیسم های عامل عفونت بیش ترین حساسیت آنتی بیوتیکی به ترتیب نسبت به نیتروفورانتوئین (3/81 درصد)، ایمی پنم (5/78 درصد) و بیش ترین مقاومت نسبت به آمپی سیلین (4/94 درصد) بود. استنتاج: درمان ضدمیکروبی باید با توجه به نتایج حاصل از کشت ادرار و آزمون حساسیت ضد میکروبی انجام گیرد.